-
1 чиститься
См. также в других словарях:
czyścić się – wyczyścić się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} czyścić siebie, swoje ubranie, ciało itp.; usuwać z siebie brud : {{/stl 7}}{{stl 10}}Musimy wyczyścić się z tego błota. Czyścić się ze smaru. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
czyścić — ndk VIa, czyszczę, czyścisz, czyść, czyścił, czyszczony 1. «robić czystym, usuwać brud, śmiecie, odpadki itp.» Czyścić dywany, garnki, obuwie. Czyścić poplamioną odzież. Czyścić zęby szczoteczką. Czyścić nasiona, zboże. 2. «powodować… … Słownik języka polskiego
czyścić — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIb, czyszczę, czyścićci, czyść, czyszczony {{/stl 8}}– wyczyścić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} powodować, by coś stało się czyste, usuwając brud,… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wyczyścić się — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}czyścić się {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wysmarkiwać się – wysmarkać się — {{/stl 13}}{{stl 8}}pot. {{/stl 8}}{{stl 7}} czyścić sobie nos, głośno wydmuchując wydzielinę : {{/stl 7}}{{stl 10}}Wysmarkał się hałaśliwie. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
czyszczenie — ↨ czyszczenie się n I rzecz. od czyścić (się) … Słownik języka polskiego
but — m IV, D. buta, Ms. bucie; lm M. y 1. «wierzchnie okrycie stopy lub stopy i kostki, czasem również łydki, przeważnie skórzane, gumowe lub płócienne, z mocną częścią spodnią (podeszwą), chroniącą stopę od obrażeń przy chodzeniu, oraz niekiedy z… … Słownik języka polskiego
flak — m III, D. a, N. flakkiem; lm M. i 1. częściej w lm «kiszki, jelita, wnętrzności zwierzęce (wulgarnie także o ludzkich)» Flaki cielęce, wołowe. Czyścić flaki. ◊ pot. Flaki w kimś się przewracają «ktoś się gniewa, denerwuje, złości» ◊ Wypruwać… … Słownik języka polskiego
miotła — ż IV, CMs. miotłatle; lm D. miotłateł «narzędzie do zamiatania, pęk rózeg, najczęściej brzozowych, związanych od strony nie rozwidlonej w kształt trzonka albo związanych i przymocowanych do kija; podobne narzędzie ze słomy ryżowej, z piór itp.,… … Słownik języka polskiego
pucować — ndk IV, pucowaćcuję, pucowaćcujesz, pucowaćcuj, pucowaćował, pucowaćowany pot. «czyścić, myć coś dokładnie; szorować, glansować» Pucować buty, podłogę, samochód. pucować się strona zwrotna czas. pucować Pucował się po pracy w polu. ‹niem.› … Słownik języka polskiego
broń — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż IVa, DCMc. broni; lm M. bronie {{/stl 8}}{{stl 7}} rodzaj wojsk, typ formacji zbrojnej : {{/stl 7}}{{stl 10}}Służyć w broni podwodnej, pancernej. Taktyka, korpus oficerski broni pancernej. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
